Koh Lipe is zo klein dat er geen haven is, dus toen we aankwamen met de grote boot werden we afgezet op een soort van drijvend platform zo’n beetje 100m van de kust. Daar werden we vervolgens met een longtailboot naar het strand vervoerd, met superwit zand!
Omdat we via Booking.com al hadden gezien dat hotels vrij prijzig waren, hadden we onze tactiek veranderd en nog niets geboekt in de hoop dat we ter plekke wat korting konden krijgen (dit schijnt namelijk te kunnen volgens tientallen reisblogs). Waarschijnlijk was dat óf oude informatie óf lachen wij gewoon niet lief genoeg, maar de prijzen gingen echt niet naar beneden. Een bungalowtje op het strand zat er dus helaas niet in… We eindigden bij het Mama Lipe Resort en het is me een raadsel waarom ze alles een resort noemen, want het was gewoon een crappy kamer met keihard bed waar de veren doorheen staken en waar we dan toch de hoofdprijs voor moesten betalen.
Koh Lipe bestaat uit 1 straat, de Walking Street, en 3 stranden: Sunrise Beach, Sunset Beach en Pattaya Beach. Lekker makkelijk wel, al vraag ik me af waar Pattaya vandaan komt. ;)
We wilden heel graag snorkelen, maar helaas gooide het weer roet in het eten. De zee bleef nog steeds aquablauw, maar was veel te wild om lekker te zwemmen. We hebben dus niet veel meer gedaan dan keer op keer de Walking Street op en neer lopen en een beetje op het strand zitten, want gelukkig was het wel grotendeels droog.
Vanaf Koh Lipe verlieten we Thailand en gingen we met de boot naar Langkawi, het meest noordelijke eiland van Maleisië. Waar op Koh Lipe de Thaise douane zich nog in een hutje op het strand bevond, was het op Langkawi direct een stuk officiëler. Een stempel was gelukkig gauw verkregen en we namen een taxi naar het gezelligste strand van het eiland. Ook hier hadden we niets geboekt en in de brandende zon werden we afgezet in een straat vol hotels.
Het eerste hotel waar we binnengingen, bood volgens een kaartje op de balie kamers aan voor 180 ringgit (36 euro), maar volgens de receptioniste waren ze 200 ringgit. Toen we hiernaar vroegen, was de uitleg dat het schoolvakantie was en daarom duurder. Wij vonden dit een beetje jammer en gingen verder. Omdat we echt heel op ons budget moeten letten, was 150 ringgit (30 euro) wel lichtelijk de max en het zag ernaar uit dat we dit nergens gingen vinden (of we moesten een slaapzaal boeken).
Uiteindelijk bleef Jitze met de bagage ergens op de stoep staan en stuurde hij mij er alleen op uit. Dit bleek een goede zet, want bij het volgende hotel -met kamers vanaf 200 ringgit- werd ik teruggeroepen, toen ik teleurgesteld weer wegging en bood de eigenaar ons een kamer aan voor 160 ringgit, jeuh! Superdichtbij het strand en met zwembad én een goed bed!
Ook op Langkawi was het weer helaas niet top, dus we hebben weer niet echt iets boeiends gedaan, al was het wel nice om even te relaxen in een goed hotel. Verder merken we echt dat hier inderdaad het hoogseizoen is begonnen, want we wilden morgen met de trein naar Kuala Lumpur, maar deze was allang volgeboekt. Nu wordt het morgen een dagje met de bus (die er bijna 2x zo lang over doet). De wegen zijn hier wel veeel beter dan in de rest van Zuidoost-Azië, dus hopelijk kunnen we gewoon een beetje lezen en laptoppen enzo zonder door elkaar geschud te worden. ;)