Het bleek een supergoeie keus te zijn geweest om tickets aan te schaffen voor een locatie om het vuurwerk te zien. Sydney was namelijk één grote, krioelende mensenmassa, toen wij eind van de middag aankwamen in de Circular Quay (centrale punt voor alle ferry’s). Wij hadden kaarten voor het Luna Park aan de overkant, dus moesten nog een extra boottochtje maken. Aangekomen bij het Luna Park -dat er echt heel jaren ’70 kermisachtig uitziet- stond er al een redelijke wachtrij.
Toch lukte het ons om een gunstige uitgangspositie in te nemen en toen een uur later de hekken opengingen, waren wij dan ook als één van de eersten in het park. We hadden in principe toegang tot alle attracties, maar besloten direct naar de boardwalk te gaan vanaf waar het vuurwerk het beste te zien zou zijn.
Dit resulteerde in de perfecte plek, helemaal vooraan. Om ons heen zat het vol met gezellige mensen, dus de avond vloog voorbij. Om 21:00 begon het met een kleine vuurwerkshow ‘voor de hele familie’ en vanaf toen was er steeds wel wat te zien in de haven. Verlichte schepen voeren voorbij, af en toe ‘rookte’ de brug ineens (al dan niet opzettelijk) en de hele sfeer was gewoon een soort van positief elektrisch geladen.
Het aftelmoment vlak voor middernacht was echt magisch, je weet dat er meer dan een miljoen mensen aanwezig zijn en dat iedereen toeleeft naar dat ene moment. Enige rare was dat we niets hadden om mee te toosten, want alcohol was niet toegestaan op de boardwalk. Nog geen kwartier later was het vuurwerk voorbij, maar het was echt de beste show die we ooit gezien hebben.
Plan was om daarna snel naar onze B&B terug te gaan en te gaan slapen, omdat de parents om 7:00 zouden landen en wij ze uiteraard gingen ophalen. We besloten echter dat een glas champagne er wel echt bij hoorde, dus dat gingen we eerst even regelen. In het park was een steeds groter feestje aan de gang, dus we vonden het een beetje zonde om al weg te gaan, dus haalden we nog maar een glaasje bubbels.
Hierna was ons beoordelingsvermogen nogal aangetast, want we bedachten dat het ook wel een goed idee was om gewoon direct door te gaan naar het vliegveld. Het was inmiddels een uur of 2:00 en Jitze had berekend dat er met alle reistijd toch weinig slaap meer in zat, dus tja dan klonk het vliegveld best als een redelijk alternatief…
Helaas hadden we geen rekening gehouden met het volgende:
Na een paar heeele lange uren, innig verstrengeld -maar niet om romantische redenen- op een ijzeren bankje te hebben gelegen, werd het dan eindelijk licht en was bekend wanneer het vliegtuig zou landen. We kochten een ballon en wachtten totdat de parents voet op Australische bodem zouden zetten.
Ondertussen zag hun oud & nieuw er heel anders uit:
Gastblogger Hanneke:
Eindelijk was het dan zover…. De grote reis naar Down Under zou beginnen. Onze vlucht naar Dubai stond gepland om 22.00 uur. Vriend Rob bracht ons naar het station vanaf waar we met de Schipholtrein zouden gaan. Het was -2 gr. Erg koud dus en wij konden toch moeilijk in onze zomerkleding gaan reizen. Dus moesten we even creatief zijn met onze reiskleding. Ruimschoots op tijd kwamen we aan. Het was megadruk. In verband met dichte mist waren alle vluchten naar Engeland gecanceld. Gelukkig had ons vliegtuig geen vertraging.
Keurig om 22.00 uur vlogen we weg. Het was een mega vliegtuig. Een bijzondere ervaring als je alleen Transavia of Ryan Air gewend bent. En dan ook nog alleen korte vluchten. Tegen 24.00 uur kregen we notabene een warme maaltijd uitgereikt. Maar dat kan maar zo verkeerd vallen als je hoog in de lucht zit en je toch al snel last hebt van spanning op je maag/darmstelsel, hierdoor kwam van slapen niets terecht. Overal om je heen stonden de filmschermpjes ook aan en liepen mensen de gangpaden op en neer om geen trombose te krijgen.
Anderhalf uur later dan gepland landden we in Dubai. We hebben steeds rondjes gevlogen omdat er niet geland kon worden i.v.m. dichte mist. Dit hield dus wel in dat we weinig tijd hadden op vliegveld Dubai. Tijd om te ontbijten hadden we niet, want het bleek dat de terminal waarvandaan we naar Sydney zouden vliegen veranderd was. Het was een geren en gevlieg. Ook nog weer door de douane die nogal veel wilde controleren. Daarna in een soort metro die ons pijlsnel naar de gate vervoerde. Daar waren ze al aan het boarden. Wij zaten weer in zone E en waren bijna als laatste aan de beurt. Eindelijk nahijgend in het vliegtuig gesetteld, bleken we nog te moeten wachten op een aantal reizigers die uit vliegtuigen kwamen die ook vertraagd waren door de mist. Uiteindelijk hebben we nog 2 uur stilgestaan.
De vlucht verliep voorspoedig. Wel regelmatig turbulentie, waarbij je toch echt wel de gordel om moest doen. Er werden toilettasjes uitgedeeld met o.a. een slaapmasker. Dat was op zich wel fijn omdat de meeste filmschermpjes aan bleven staan en er veel licht om je heen was. Bijna 14 uur later, tegen 8.30 uur landden we zeer vermoeid in Sydney, alwaar we warm werden verwelkomd door dochter Annemarie en schoonzoon Jitze. Ze hadden een mooie ballon gekocht met ‘welkom in Australië’. Gelukkig was er al een huurauto besproken, zodat we al snel op weg konden naar een gezellige B&B in Manly, een voorstad van Sydney. Hier zullen we 5 nachten blijven, zodat we kunnen bijkomen van onze jetlag.