We hebben inmiddels Azië achter ons gelaten en zijn aangekomen in Australië, tijd voor een korte terugblik dacht ik zo!
Vanaf nu zijn we weer helemaal terug in de westerse wereld, iets waar met name ik me erg op verheugd had.
Over Azië hebben we een beetje een dubbel gevoel: Thailand was echt geweldig en zeker de moeite waard om nog een keer naar terug te gaan. Ook Cambodja en Sumatra hadden we niet willen missen. In Vietnam was eigenlijk alleen Halong Bay leuk, maar dat kan ook komen, doordat we toen een luxe cruise hadden. ;) Voor de rest kan Jitze het communisme totaal niet waarderen, had hij nog weken een houten kont van het achteropzitten bij de motorrijders en hebben we veel regen gehad.
Indonesië vond ik -zoals verwacht- niet leuk. Het was afzien qua eten en ook alle 'regelmannetjes' waren extreem irritant. Bali vond ik prima om nog even te chillen aan het eind, maar omdat er zoveel muggen waren, was ik toch niet direct fan en had ik liever weer op een Thais eilandje gezeten. Jitze daarentegen vond Bali wel fantastisch, wil er al een tweede huis kopen en vindt dat we er veel te kort waren.
De hoogtepunten op een rijtje:
De dieptepunten…:
Maar over all is het gewoon super om samen te reizen en staan we er best vaak even bij stil hoe chill en bijzonder het is dat we dit kunnen doen. :) En zelfs de dagen met de motorrijders had ik niet willen missen, want nu weten we tenminste dat we zoiets never nooit meer moeten boeken!
Op Bali hebben we overigens 4 dagen helemaal niets gedaan. We moesten eerst 2 dagen bijkomen van de beproeving op Mount Bromo en de gemiste nacht slaap en vervolgens hadden we absoluut geen zin om ook maar ergens heen te gaan. We hebben alleen even geluncht met Alex & Klaasje + kids (vrienden van Jitze), aangezien zij 2 maanden op Bali overwinteren. Daarnaast hebben we een kerstdiner gehouden met Sjokki, een collega van Jitze, die een Indonesische vriendin heeft en sinds een half jaar op Bali woont en vanaf daar aan het werk is voor MediaCT.
En toen was het toch eindelijk tijd voor Australië. We hadden last-minute nog besloten een auto te huren voor het traject Cairns-Brisbane, omdat het OV haast net zo duur was en je veel flexibeler bent met een eigen auto.
Onze vlucht had 2,5 uur vertraging en vertrok uiteindelijk pas om 01:30. We gingen met Jet Star, de Ryanair van Australie en dat is ook wel te merken. De stewardessen liepen serieus rond in een soort van huispakken, ze hadden nog net geen sloffen aan. Maar goed, de piloot wist wat hij deed, hij hield het vliegtuig in de lucht tijdens zware turbulentie, en om 8:00 's ochtends kwamen we dan eindelijk aan down under!
We hadden ons voorbereid op een heel strenge controle bij de douane, maar dat viel alles mee, we mochten zo doorlopen. Later hoorden we dat Cairns zo'n beetje het kleinste vliegveld van het land heeft, dus waarschijnlijk ging het daarom allemaal zo soepel. Met een pendelbusje gingen we naar de autoverhuur en toen moesten we er toch echt aan geloven: links rijden! Jitze ging als eerste een poging wagen en heeft ontelbaar vaak z'n ruitenwissers aangedaan ipv z'n richtingaanwijzer. Ook had hij nogal moeite om in het midden van de weg te blijven rijden en greep hij meerdere malen rechts, terwijl de versnellingspook toch ook links zit (uiteraard).
De volgende dag mocht ik het proberen en toen merkte ik dat Jitze er echt niks aan ken doen dat hij steeds half in de berm reed, het is gewoon echt heel erg wennen! Maar dat wennen is aardig gelukt na een paar ritjes, dus inmiddels rijden we zonder problemen aan de verkeerde kant van de weg.
We zijn 4 dagen in Cairns gebleven en hebben eergisteren gedoken bij het Great Barrier Reef. Toen we dit wilden boeken (1 dag van tevoren) werden we nog net niet uitgelachen, bij sommige duikscholen zaten ze al tot half januari vol! Uiteindelijk lukte het om een plekje te vinden bij een vrij massale duikschool, maar goed, dat was voor ons op zich geen probleem.
Het was 2 uur varen naar het rif en de zee was behoorlijk wild. Jitze werd zeeziek en wilde even buiten op het dek gaan staan in de frisse lucht, maar toen hij daar iedereen boven z'n papieren zakje zag hangen, kwam hij toch snel weer naar binnen en heeft hij zich maar vermand.
We gingen duiken met een groepje van 6, waarvan iedereen behalve Jitze net z'n PADI had gehaald, dus dat was prima. Het is trouwens stingerseason hier, wat inhoudt dat er dodelijke kwallen rondzwemmen en dat je een 'stinger suit' aan moet, een soort wetsuit waaraan zelfs handschoenen en een muts zitten. Onze gids gebruikte z'n handschoenen en muts echter niet en we zagen zelfs een paar duikers met blote benen, dus we maakten ons niet al te druk over de kwallen.
Op een gegeven moment voelde ik ineens een soort elektrisch geprikkel aan m'n hand (die ik dus niet in de handschoen had), maar toen ik keek, zag ik niets. Het tintelen was snel weer over, maar toen ik later op de boot m'n handen waste, begon het ineens behoorlijk te jeuken en pijn te doen.
De gids op de boot deed er gelukkig erg laconiek over en was in het geheel niet bang dat ik in aanraking was gekomen met de dodelijke 'jelly box'. De volgende duik heb ik mezelf toch maar volledig in de stingersuit gehesen en durfde ik geen millimeter huid meer onbedekt te laten. ;)
Je duiktijd is onder andere afhankelijk van de hoeveelheid lucht die je verbruikt en dit kan onderling supererg verschillen. Ik adem blijkbaar heel erg traag, want ik heb elke keer nog heel veel zuurstof over, zelfs meer dan Jitze: de “ervaren” duiker. ;) En zo kwam het dus ook dat wij nog ongeveer 20 minuten langer konden duiken dan de anderen uit ons groepje en juist in die 20 minuten de mooiste dingen hebben gezien.
Het was echt top, ben inmiddels echt heel blij dat ik m'n PADI gehaald heb, want je ziet toch wel een stuk meer dan alleen met snorkelen. We hebben haaien gezien en een schildpad en uiteraard nog een ziljoen andere vissen, nice! Op de terugweg werd ík zeeziek, das dan toch wel weer een nadeel. Gelukkig is het eenmaal aan wal direct weer over, al voelde het nog wel de hele avond alsof we op een boot zaten. ;)
En gisteren zijn we dan echt aan onze roadtrip begonnen! Het is superchill rijden hier, mooie landschappen, schitterende, verlaten strandjes onderweg en overal weer westers eten. ;) Hier gaan we het prima 6 weken uithouden!